Ο ρόλος των γονέων στον αθλητισμό!

Έχουμε ποτέ αναρωτηθεί τι προσφέρει ο αθλητισμός στα παιδιά μας;  Πηγαίνουμε το παιδί μας στον αθλητισμό επειδή το επιθυμεί ή για κάποιο άλλο λόγο;
Ο αθλητισμός πέρα από τα σωματικά οφέλη, υγεία, ωραίο σώμα κτλ χτίζει το χαρακτήρα των παιδιών μας (  Ηθικά, κοινωνικά, συναισθηματικά, ψυχολογικά) μέσα από τη διασκέδαση και την εκτόνωση. Δυστυχώς μπορεί ο αθλητισμός να έχει και αρνητικές συνέπειες, μπορεί ο μικρός αθλητής να βιώσει αισθήματα απόρριψης, κοινωνικού αποκλεισμού να μειωθεί η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμηση του σε συνδυασμό με την εκδήλωση συμπτωμάτων στρες και άγχους.

Ποιο είναι το όνειρο για το παιδί μας στον αθλητισμό; Να γίνει πρωταθλητής ή να αποκτήσει υγιή σχέση με την άσκηση;

Προσοχή γιατί οι υπερβολικές προσδοκίες των γονέων αυξάνουν το στρες και οδηγούν στην απώλεια ενδιαφέροντος και  τη μειωμένη ευχαρίστηση.

Αν το παιδί μου λέει κάτι από τα παρακάτω τότε κάτι δεν πάει καλά..

• Ανησυχώ μην απογοητεύσω τους γονείς μου με την απόδοσή μου
• Νοιώθω άγχος όταν με παρακολουθούν οι γονείς μου
• Δεν μου αρέσει που οι γονείς μου έρχονται στις προπονήσεις
• Οι γονείς μου με πιέζουν να κάνω προπονήσεις
• Τσακώνομαι με τους γονείς μου για τον αθλητισμό
• Οι γονείς μου κριτικάρουν αρνητικά τον προπονητή μου
• Οι γονείς μου κριτικάρουν αρνητικά τους συμπαίκτες μου

Τι κάνουμε λάθος;
Μπορεί να παρακινούμε και να πιέζουμε υπερβολικά το παιδί μας να συμμετέχει στις προπονήσεις και να αποδίδει τέλεια στους αγώνες. Μπορεί να ενθαρρύνουμε υπερβολικά το παιδί μας και μπορεί να του παίρνουμε τα μυαλά λέγοντας του ότι είναι ο επόμενος υπερ-πρωταθλητής. Επίσης η  υπερβολική ανάμειξη του γονιού οδηγεί  στην απώλεια ενδιαφέροντος.

Στην αντίθετη άκρη βρίσκεται η αδιαφορία λόγω αυξημένων επαγγελματικών υποχρεώσεων. Η  ελλιπής οργάνωση του προγράμματος (πχ το βάρος μόνο στα μαθήματα), αλλά και η υπερφόρτωση του προγράμματος των μικρών αθλητών.

Ας αναρωτηθώ…

• Μήπως έχω αυξημένες απαιτήσεις από το παιδί που δεν ανταποκρίνονται στο χαρακτήρα του;
• Μήπως ικανοποιώ τα δικά μου κενά ή όνειρα, μέσω της αθλητικής επιτυχίας του παιδιού μου;
• Αισθάνομαι επιτυχία από την επιτυχία του παιδιού μου;
• Μήπως ζω μέσα από το παιδί μου;

Ξεκαθάρισμα ρόλων

Ο ρόλος του προπονητή	Ο ρόλος του γονιού
Η προπόνηση Η απόδοση Το αποτέλεσμα Η διόρθωση Η βελτίωση Η συνοχή της ομάδας Η προσπάθεια Οι αγωνιστικοί στόχοι	Η υποστήριξη: είμαστε πάντα δίπλα του, δεν μας ενδιαφέρει αν κερδίσει ή αν χάσει Εστιαζόμαστε: Στην απόκτηση νέων ικανοτήτων, τη προσωπική βελτίωση Στη διασκέδαση Στους ρεαλιστικούς στόχους Στη θετική προσέγγιση Στην προσπάθεια

Η σχέση του γονιού με τον προπονητή βασίζεται στην συνεργασία και την επικοινωνία. Ο γονιός δεν είναι προπονητής δεν χρειάζεται να παρέμβει στο έργο του. Έχει βέβαια το δικαίωμα να ενημερώνεται και να προτείνει οτιδήποτε τον απασχολεί σχετικά με το παιδί του.
Ο γονιός πρέπει να προβάλει τις θετικές εμπειρίες στο παιδί του.  Στόχος του γονιού είναι η θετική προσέγγιση του παιδιού για το άθλημα και τον ανταγωνισμό. Το παιδί πρέπει να παίζει για να το ευχαριστιέται και να έχει θετική παρακίνηση ως προς τη δική του βελτίωση. Ποτέ δεν πρέπει να γίνεται σύγκριση με συναθλητές ή αντιπάλους.
ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΔΙΠΛΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ

• Ενημερωνόμαστε για τους κανόνες του παιχνιδιού, την τεχνική και την τακτική του αθλήματος
• Προβάλλουμε σωστά πρότυπα συμπεριφοράς, είμαστε θετικοί φίλαθλοι
• Προτρέπουμε τα παιδιά μας να μιλήσουν στους προπονητές για ότι τα απασχολεί, να ζητήσουν βοήθεια, υποστήριξη και πληροφορίες
• Δίνουμε συναισθηματική υποστήριξη και θετική ανατροφοδότηση
• Παρακολουθούμε τους αγώνες τους και να συζητάμε για αυτούς
• Έχουμε ρεαλιστικές προσδοκίες και σεβόμαστε τους στόχους των παιδιών
• Βοηθάμε τα παιδιά να χειριστούν την ήττα, τα λάθη και άλλες απογοητεύσεις
• Χρησιμοποιούμε  πρότυπα αθλητικής συμπεριφοράς

Μη ξεχνάμε…

Ο αθλητισμός ανήκει στο παιδί μου και όχι σε εμένα

 Το σχετικό ερωτηματολόγιο για να έχετε την εικόνα, της συμπεριφοράς σας προς το παιδί βρίσκεται εδώ

Πηγή:http://psychinfo.gr/